Het racecircuit voor de Worldcup-wedstrijd van City Mountainbike (CMB) strekt zich als een paperclip uit over de Markt in Valkenswaard. Het parcours is voorzien van enkele hindernissen en jong en oud neemt deel aan de wedstrijden. Knap van de speaker om doorlopend positief commentaar te leveren, want het druilerige weer en de weinige bezoekers geven niet het beeld van een zomerse wereldbekerfinale.
Klik op bovenstaande afbeelding voor een fotoserie
Amateurmountainbikers krijgen de gelegenheid om een aantal rondes te racen en ook kinderen onder de tien jaar wordt de kans geboden feeling te krijgen met het parcours. De commentator is de enige op de Markt die zomers is uitgedost met lichtgekleurde kleding, voorzien van een tulpenmotief. Zijn witte baard en lichte pet maken van hem een opvallende verschijning. “De deelneemster from Sweden gaat haar plek uitzoeken. Dan hebben we Bouraly, oui oui, uit Frankrijk. Zij is de tweede die mag kiezen waar ze gaat staan. En dan de Italiaanse worldchampion, Gaia Tormena”, zo schalt het door de luidsprekers.
Het is de kunst om na de eerste sprint als eerste over de houten heuvel te komen. Na de eerste linkse bocht gemaakt te hebben is de kans groot op de overwinning van de manche. Er wordt afgeteld en op teken van een scheidsrechter gaat de race van start. De dames rijden met hoge snelheid over het parcours en nemen vier hindernissen. Enkele mensen uit het publiek moedigen de dames aan. Twee supporters klapperen met twee lange plastic armen, in de hoop dat hun favoriet wint. Ondertussen bereiden enkele fietsers op het middenveld zich voor met de rollerbank.
Een verslaggever die de Eliminator World Cup voor zijn krant moet verslaan, is afkomstig uit Vlaanderen en staat wat te mopperen in de tent van de wedstrijdleiding. “Ik vind het maar een kermis”, zegt hij. “Het stelt toch helemaal niks voor?” Voor de volgende rondes liggen de deelnemersnummers al klaar, samen met de transpondertjes, die registreren wanneer de deelnemer over de finish gaat. “Deze wedstrijden gaan nergens over”, zegt hij. “Het zijn alleen maar kunstmatige hindernissen. Zo gaat men voortaan ook muurklimmen in plaats van de bergen in te gaan”, moppert de reporter, die ervan overtuigd is dat deze jonge sport spoedig wel weer zal veranderen van opzet.
Doorzettingsvermogen
Er worden kwartfinales gereden, halve finales en daarna de finale. De twee snelste rijders kwalificeren zich voor de volgende ronde. Een evenementenbureau uit Eindhoven ondersteunt de organisatie. Bij de oversteek staat een suppoost die voorkomt dat er ongelukken gebeuren. Dan is er even tijd dat volwassenen en kinderen vrij over het parcours mogen fietsen, om de baan te verkennen. Prachtig om te zien, vooral de kleinste deelnemertjes, die met een groot doorzettingsvermogen de eindstreep proberen te bereiken.
Korte tijd later staan de volgende vier deelnemers al weer in de startblokken; klaar om de twee rondes zo snel mogelijk af te leggen. De speaker houdt er de moed goed in en spoort de bezoekers aan om te applaudisseren zodra de rijders de finish passeren. Gek genoeg staan dáár juist geen kijkers. Die staan bij de hoge hindernisbaan.
Een echtpaar dat even schuilt op een terras, is content. Hun zoon is ook ingeschreven om deel te nemen aan de wedstrijd en legt zijn helm even op tafel. Een verkeersregelaar stuurt enkele bromfietsers terug van waar ze gekomen zijn. De bebaarde speaker kondig 15 minuten pauze aan en adviseert de aanwezigen om even een terrasje te pikken.
Het laatste nieuws uit gemeente Valkenswaard ontvangen? Meld je aan voor de NIEUWSBRIEF